oddechowy układ
 
Encyklopedia PWN
oddechowy układ,
zespół narządów służących do wymiany gazów (tlenu i dwultenku węgla) między organizmem a środowiskiem;
w obrębie bezkręgowców nie występuje u gąbek, jamochłonów, płazińców, obleńców, większości pierścienic, a także u niektórych drobnych stawonogów, które oddychają przez powierzchnię ciała (zwierzęta wodne lub żyjące w środowisku wilgotnym) bądź też uzyskują energię wskutek rozkładu związków chemicznych, np. glikogenu (pasożyty wewn.); u wielu bezkręgowców oraz kręgowców powstają specjalne narządy oddechowe; w środowisku wodnym najbardziej typową ich formą są skrzela, w lądowym płuca u kręgowców oraz tchawki lub płucotchawki u stawonogów; zasadniczą cechą narządów oddechowych jest duża powierzchnia czynna, przez którą odbywa się wymiana gazów oddechowych (np. w płucach człowieka ponad 100 m2); w skład układu oddechowego kręgowców lądowych, poza płucami, wchodzą drogi oddechowe, u człowieka i ssaków są to: jama nosowa, gardło, krtań, tchawica, oskrzela; zanikł u salamander bezpłucnych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia