funkcjonalny
Encyklopedia PWN
temperament
względnie stałe cechy osobowości, występujące u człowieka od wczesnego dzieciństwa i mające swoje odpowiedniki w świecie zwierząt;
[łac. temperamentum ‘umiarkowanie’, ‘właściwa miara’],
teoria oprac. przez J. Habermasa i przedstawiona w pracy Teoria działania komunikacyjnego (t. 1–2 1981, wyd. pol. t. 1 Racjonalność działania a racjonalność społeczna 1999, t. 2 Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego 2002), po co najmniej 20 latach poszukiwania warunków niezakłóconej komunikacji międzyludzkiej;
dyscyplina nauk., która obok filozofii prawa i anglosaskiej jurysprudencji jest trzecim typem ogólnej refleksji nad prawem.
tester
urządzenie do przeprowadzania prób (testów), mających na celu ocenę stanu badanego obiektu bądź poprawności jego działania.
[łac.],
