teoria działania komunikacyjnego

teoria działania komunikacyjnego,

teoria oprac. przez J. Habermasa i przedstawiona w pracy Teoria działania komunikacyjnego (t. 1–2 1981, wyd. pol. t. 1 Racjonalność działania a racjonalność społeczna 1999, t. 2 Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego 2002), po co najmniej 20 latach poszukiwania warunków niezakłóconej komunikacji międzyludzkiej;

jest ona kryt. syntezą socjol., lingwistycznych i filoz. teorii XX w. dotyczących problemów racjonalności, intersubiektywności i języka; oryginalność t.dz.k., będącej jedną z najważniejszych manifestacji tzw. zwrotu lingwistycznego w teorii społ., polega zwłaszcza na opracowaniu koncepcji racjonalności, której miarą jest możliwość osiągania porozumienia w czasie interakcji społ., nie zaś zdolność osiągania celów materialnych, oraz na próbie przezwyciężenia opozycji obiektywizmu i subiektywizmu przez wyeksponowanie sfery intersubiektywności mającej podstawę w języku; t.dz.k. wzbudziła duże zainteresowanie, ale pozostaje w istocie teorią jednego autora.