funkcjonalny

Encyklopedia PWN

dział współczesnej matematyki pozwalający ująć jednolicie, dzięki połączeniu metod analizy matematycznej, topologii i algebry, wiele zagadnień z różnych dziedzin: równań całkowych, rachunku wariacyjnego, równań różniczkowych, teorii aproksymacji, algebry liniowej, funkcji rzeczywistych, fizyki matematycznej, teorii grup i wielu innych.
sformułowana przez G.W. Allporta teoria głosząca, że nabyte wzorce i motywy zachowań — w miarę powtarzania się i tworzenia zintegrowanego systemu — wykazują skłonność do uniezależniania się od potrzeb i motywów, których zaspokajaniu pierwotnie służyły;
elektrostymulacja funkcjonalna, ang. Functional Elektrostimulation (FES),
stosowanie prądu elektr. jako bodźca w doświadczeniach fizjol., badaniach klinicznych i w celach leczniczych.
zjawisko polegające na trudności dostrzeżenia możliwości zastosowania w nowy, niekonwencjonalny sposób przedmiotu o znanej, specyficznej funkcji.
kierunek w psychologii XIX/XX w. zapoczątkowany przez J.R. Angella, J. Deweya i in. przedstawicieli tzw. szkoły chicagowskiej, akcentujący przystosowawczą (adaptacyjną) funkcję procesów psychicznych i osobowości człowieka.
med. stałe lub okresowe zastępowanie stymulacji nerwowej lub mięśniowej za pomocą impulsów elektr. w celu podtrzymania (przywrócenia) upośledzonych lub utraconych czynności narządów.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia