fizykochemiczną
Encyklopedia PWN
chemia organiczna, chemia związków węgla,
dział chemii zajmujący się budową, właściwościami, reakcjami oraz syntezą i zastosowaniem związków organicznych;
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
ogół procesów technol. mających na celu nadanie elementom i wyrobom z drewna i tworzyw drzewnych wymaganego kształtu i wymiarów, usunięcie niedopuszczalnych wad drewna lub poprawę jego naturalnych cech przez uwydatnienie rysunku, barwy i połysku oraz nakładanie powłok malarsko-lakierniczych w celu wykończenia powierzchni, utwardzenia i zabezpieczenia przed wpływami zewnętrznymi;
dyscyplina nauk. badająca właściwości gruntów budowlanych;
inżynieria chemiczna i procesowa, dawniej inżynieria chemiczna,
nauka techn., która korzystając z metod i wiedzy z zakresu matematyki, fizyki, chemii i biologii, a także ekonomii, zajmuje się procesami, w których ulegają zmianie skład i/lub właściwości materii, w wyniku przemian natury chem., biochem. lub fizykochemicznej.
