firmus
Encyklopedia PWN
polifonia
muz. rodzaj faktury wynikający z występowania w utworze kilku niezależnych, lecz skoordynowanych ze sobą linii melodycznych, w przeciwieństwie do homofonii; także technika kompozytorska polegająca na prowadzeniu, zgodnie z regułami kontrapunktu, jednocześnie 2 lub więcej linii melodycznych.
[gr.],
kilka generacji kompozytorów działających od XV do połowy XVIII w. w Rzymie (częściowo tam wykształconych), kultywujących styl polifonii wokalnej a cappella, gł. na gruncie muzyki liturgicznej (reprezentatywnymi gatunkami i formami muz. były: msza, motet, psalm, requiem);
Stabat Mater
[łac. Stabat Mater dolorosa ‘stała Matka boleściwa (pod krzyżem)’]:
tenor
muz.:
[wł.],
