firmus
Encyklopedia PWN
cantus firmus
muz. struktura melodyczna stanowiąca podstawę kompozycji wielogłosowej, najczęściej zapożyczona z wcześniej istniejącego utworu jedno- lub wielogłosowego, rzadziej — napisana specjalnie dla mającej powstać kompozycji.
[łac., ‘śpiew stały’],
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
w XV w. grupa kompozytorów pochodzących z Księstwa Burgundii lub skupionych wokół dworu książąt burgundzkich w Dijon (Filipa Dobrego i Filipa Śmiałego) oraz katedry w Cambrai.
cantus
muz. w średniowieczu i renesansie melodia lub głos najwyższy w utworach polifonicznych, zw. też cantus mensuratus, cantus figuratus (figuralis), cantus fractus
[łac.],
cerkiewny śpiew, muzyka cerkiewna,
muzyka Kościoła prawosławnego, z reguły wyłącznie wokalna, a cappella, wykluczająca użycie instrumentów muzycznych (z wyjątkiem samodzielnego użycia dzwonów cerkiewnych).
kompozytor franko-flamandzki;