Encyklopedia PWN

[łac. ferrum ‘żelazo’],

składnik strukturalny wielu stopów żelaza, będący roztworem międzywęzłowym (roztwór stały) węgla w żelazie α (Fe α) i krystalizującym, tak jak Fe α, w sieci regularnej przestrzennie centrowanej (typ A2), wewnątrz której są rozmieszczone atomy węgla.

granaty

[łac. granatus ‘ziarnisty’],

miner. grupa minerałów, krzemiany metali dwu- i trójwartościowych o ogólnym wzorze chem.:

[SiO₄]₃, gdzie M²⁺= Mg²⁺, Ca²⁺, Mn²⁺ lub Fe²⁺, zaś R³⁺ = Al³⁺, Fe³⁺ lub Cr³⁺; krystalizują w układzie regularnym, przeważnie w postaci dwunastościanów rombowych, tworzą też nieprawidłowe ziarna oraz skupienia ziarniste i zbite;

kolumbity,

grupa minerałów, złożone tlenki żelaza, manganu, niobu i tantalu; tworzą szereg izomorficzny, którego skrajnymi członami są: tantalit, o wzorze (Fe,Mn)(Ta, Nb)₂O₆ i niobit, mający wzór (Fe,Mn)(Nb,Ta)₂O₆;

korona słoneczna,

najbardziej zewnętrzna część atmosfery Słońca, leżąca nad chromosferą i cienkim obszarem warstwy przejściowej;

Kurska Anomalia Magnetyczna, Kụrskaja magnịtnaja anomạlija,

zagłębie rud żelaza, największe w Rosji, w obwodach kurskim, biełgorodzkim i orłowskim;

metaloproteiny

[gr.],

białka, które do spełniania swoich biol. funkcji potrzebują jonów metali (najczęściej żelaza, cynku, magnezu, miedzi, manganu, wapnia), związanych bezpośrednio i specyficznie z białkiem (np. tyrozynaza) albo z grupą prostetyczną (hemoproteiny), lub też wymagają obecności jonów metali w środowisku (np. ATPazy plazmatyczna i błonowa potrzebują w roztworze jonów sodu, potasu, magnezu);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>