ferryt

ferryt

[łac. ferrum ‘żelazo’],

składnik strukturalny wielu stopów żelaza, będący roztworem międzywęzłowym (roztwór stały) węgla w żelazie α (Fe α) i krystalizującym, tak jak Fe α, w sieci regularnej przestrzennie centrowanej (typ A2), wewnątrz której są rozmieszczone atomy węgla.

W dwuskładnikowych stopach żelaza z węglem maks. zawartość węgla w ferrycie w stanie równowagi w temperaturze 20°C wynosi 0,008% i wzrasta w temperaturze 723°C do 0,02%; w stopach zawierających 0,8% i więcej węgla ferryt występuje poniżej temp. 723°C; w stopach o mniejszej zawartości węgla ferryt istnieje nawet do temp. 910°C, a ponadto pojawia się jako składnik strukturalny w temperaturze 1391 do 1536°C (ferryt wysokotemperaturowy). Ferryt jest ferromagnetyczny do temp. 768°C, w temperaturze wyższej jest paramagnetyczny; ma małą twardość (ok. 80 HB).