etyce

Encyklopedia PWN

[gr., ‘zaleta’, ‘doskonałość’, ‘cnota moralna’],

podstawowe pojęcie w filozofii i etyce starożytnej, zasadnicze dla rozważań na temat dobra i szczęścia;

Arystyp z Cyreny, Arystyp Starszy, Arístippos, ur. ok. 435 p.n.e., zm. ok. 366 p.n.e.,

filozof grecki;

[łac., ‘azyl niewiedzy’],

w Etyce B. Spinozy niewysłowiony i niepojęty byt Boga, ukryty poza atrybutami, stanowiący ucieczkę dla wszelkich przesądów.

Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),

najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.

bezinteresowność,

w etyce przymiot postępowania, którego celem nie jest korzyść własna lecz dobro drugiej osoby;

bierność:

pot.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>