etyce
Encyklopedia PWN
ksiądz, dominikanin, teolog, filozof;
abnegacja
w etyce i ascezie postawa rezygnacji z dóbr materialnych, uczuć, zamierzeń, akt wyrzeczenia się ich, z powodu miłosierdzia, wyboru wartości wyższych, doskonalenia się lub ofiary.
[łac. abnegatio ‘odmawianie’, ‘zaprzeczenie’, ‘wyrzekanie się’],
działacz społeczny, socjolog, filolog, psycholog, twórca polskiej odmiany kooperatyzmu, teoretyk spółdzielczości.
ogół adwokatów i aplikantów adwokackich.
afirmacja
w filozofii poznania stwierdzenie lub uznanie czegoś (prawdy, istnienia);
[łac. affirmatio ‘potwierdzenie’, ‘przyjęcie’],
francuski filozof i teolog;
