emalia

Encyklopedia PWN

m. w Rosji, w obwodzie archangielskim, na pr. brzegu dolnej Wyczegdy (dopływ Dwiny), w pobliżu m. Kotłas.

roztwór, emulsja lub dyspersja substancji błonotwórczej i środków pomocniczych w rozpuszczalniku, podstawowy składnik wyrobów lakierowych;

[gr. staurós ‘krzyż’, thḗkē ‘skrzynia’],

relikwiarz przeznaczony do przechowywania relikwii Krzyża Świętego;

wyroby szklane wytwarzane w ośrodkach szklarskich Bliskiego Wschodu (Aleppo, Damaszek, Ar-Rakka) od XII do pocz. XIV w.;

[gr. toreutḗs ‘rzeźbiarz’],

stosowane w odniesieniu do sztuki starożytnej ogólne określenie artystycznych metod obróbki metalu (brązu, srebra, złota), głównie przy zastosowaniu technik repusowania, puncowania, cyzelowania, grawerowania, granulacji, filigranu, inkrustacji, niellowania (niello), emaliowania (emalia);

tungowy olej, olej chiński, olej drzewny,

olej otrzymywany z orzeszków tungowca;