toreutyka

toreutyka

[gr. toreutḗs ‘rzeźbiarz’],

stosowane w odniesieniu do sztuki starożytnej ogólne określenie artystycznych metod obróbki metalu (brązu, srebra, złota), głównie przy zastosowaniu technik repusowania, puncowania, cyzelowania, grawerowania, granulacji, filigranu, inkrustacji, niellowania (niello), emaliowania (emalia);

znana od starożytności, stosowana przy wyrobie okuć mebli, naczyń, pancerzy, biżuterii oraz w niektórych technikach rzeźbiarskich (chryzelefantyna, odlew).