filigran
szt. plast.:
[fr. < wł.],
filigran
Encyklopedia PWN
1) technika złotnicza polegająca na wykonywaniu ornamentów lub całego przedmiotu z drucików złotych lub srebrnych, często w połączeniu z granulacją; kompozycja tworzy delikatny ażurowy wzór; filigran jest stosowany przy wyrobie biżuterii, a także przedmiotów ozdobnych i naczyń; występuje również w połączeniu z emalią; technika filigranu była znana już w starożytności, osiągnęła wysoki poziom w złotnictwie włoskiego renesansu; filgran naśladowano w wyrobach ze szkła, głównie w XVI w. w Wenecji, a w XVII w. także w Niemczech i Holandii; ponowny rozkwit filigranu nastąpił w 1. połowie XIX w.;
2) napis, monogram, znak firmowy lub heraldyczny itp. umieszczony w rogu lub wzdłuż krawędzi arkusza papieru i widoczny szczególnie pod światło; pierwsze filigrany europejskie powstały w końcu XIII w. (Fabriano, Włochy); polskie — pochodzą z końca XV w.
