emalia
rzem. artyst. technika zdobienia szkliwami stopionymi na powierzchni metalu,
[fr.],
emalia
Encyklopedia PWN
również dzieło wykonane tą techniką; sproszkowane szkliwo, zabarwione tlenkami metali, nakłada się na przygotowaną powierzchnię metalową i wypala, uzyskując szklistą powłokę trwale złączoną z podłożem, a następnie szlifuje i poleruje; w zależności od sposobu nakładania rozróżnia się odmiany: emalia komórkowa (fr. cloisoné) — wzory z przylutowanych drutów lub pasków wypełnia się różnobarwnym szkliwem, po wypaleniu i wypolerowaniu otrzymany efekt jest zbliżony do mozaiki; połączeniem emalii żłobkowej z komórkową jest emalia mieszana — przegródki przylutowuje się w żłobionych wgłębieniach; emalia przejrzysta — przedmiot lub plakietkę rytowaną lub reliefową pokrywa się emalią przejrzystą; po stopieniu i wypolerowaniu, wzór w metalu jest dokładnie widoczny pod emalią; emalia żłobkowa (fr. champlevé) — wypełnia się emalią wyżłobiony lub trybowany wzór, przez co uzyskuje się zatarcie konturów; emalia malarska, zwana limuzyńską — na podkładzie z przejrzystej emalii maluje się farbami emaliowymi. Sztukę zdobienia emalii nazywa się emalierstwem, znanym już w I tysiącleciu p.n.e. i należącym do najstarszych technik rzemiosła artystycznego.
