elektronowa
Encyklopedia PWN
rodzaj lampy elektronowej (próżniowej), w której wykorzystuje się strumień elektronów uformowany za pomocą układów elektronoopt. w wiązkę elektronową;
elektron. lampa elektronopromieniowa, przeznaczona do zapisywania i przechowywania (zapamiętywania) przez pewien określony czas (do kilkunastu dni) informacji wprowadzanej w postaci sygnału elektrycznego;
dziedzina chemii zajmująca się syntezą, strukturą, właściwościami i przemianami związków koordynacyjnych (zw. również związkami kompleksowymi lub kompleksami);
elektron
cząstka elementarna o masie me = 0,510 998 902(21) MeV/c2 (9,109 381 88(72) · 10–31 kg) i ładunku elektrycznym e = −1,602 176 462(63) · 10–19 C, występująca w 2 stanach ładunkowych: jako ujemny — negaton, i dodatni — pozyton;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’],
Halla zjawisko kwantowe, kwantowy efekt Halla,
zjawisko Halla występujące w strukturach półprzewodnikowych zawierających dwuwymiarowy gaz elektronowy, wywołane polem magnet. o kierunku prostopadłym do płaszczyzny, w której znajduje się gaz;
przyrząd optoelektroniczny przetwarzający obraz opt. na sygnał elektr. wizyjny (p.w. analizujący) lub przeprowadzający operację odwrotną (p.w. syntezujący).
