elektronowa
Encyklopedia PWN
faza stała (zwykle dwu- lub trójskładnikowa), składająca się albo wyłącznie z pierwiastków metalicznych, albo z pierwiastków metalicznych i niemetalicznych, mająca właściwości pośrednie między właściwościami roztworu stałego i typowego związku chem. o wiązaniach jonowych lub kowalencyjnych.
biol. preparaty przygotowane technikami mikroskopowymi do analizy w mikroskopie opt. lub elektronowym;
cząstki elementarne o ładunku elektr. równym 0, spinie ℏ /2 (ℏ = h/2π, h — stała Plancka);
fizyk niem., specjalista w dziedzinie radiotechniki, optyki elektronowej i techniki izotopowej;
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
