elektromagnetyczna

Encyklopedia PWN

[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],

początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).

drgania sieci krystalicznej,

drgania (o małej amplitudzie) atomów tworzących sieć krystaliczną wokół ich położeń równowagi.

elektrodynamika kwantowa,

dział kwantowej teorii pól zajmujący się oddziaływaniami cząstek naładowanych z polem elektromagnetycznym;

emisja

[łac. emissio ‘wypuszczanie’],

fiz. wysyłanie przez układ materialny promieniowania elektromagnetycznego, cząstek elementarnych (elektronów, protonów, neutronów), cząstek α i in. jąder atomowych, atomów, cząsteczek lub fal sprężystych (akustycznych, sejsmicznych i in.);

falowód,

kanał do prowadzenia w przestrzeni fali elektromagnetycznej wzdłuż określonej drogi;

Faraday

[fạ̈rədeı]

Michael