ekologii
Encyklopedia PWN
zoocenologia
ekol. dział ekologii zajmujący się badaniami zgrupowań zwierząt wchodzących w skład biocenoz.
[gr.],
antropologia
dyscyplina naukowa zajmująca się holistycznym opisem człowieka zarówno jako gatunku biologicznego, jak i twórcy kultury.
[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, lógos ‘myśl’, ‘słowo’],
biogeografia
dział biologii, a zarazem geografii zajmujący się badaniem rozmieszczenia zwierząt (zoogeografia) oraz roślin (fitogeografia) na Ziemi;
[gr. bíos ‘życie’, geōgraphía ‘opis ziemi’],
biologia
nauka o formach i przejawach życia badająca budowę i czynności organizmów żywych, ich rozwój osobniczy i rodowy, dziedziczność, zmienność i układ systematyczny, oraz zależności, jakie występują między nimi i ich środowiskiem;
[gr. bíos ‘życie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
powstała w okresie międzywojennym na wydziale socjol. uniw. w Chicago i tam się gł. rozwijała;
botanik;
