egzystencjalny
Encyklopedia PWN
filozof duński, prekursor egzystencjalizmu.
filozof i teolog katol., dominikanin;
psychoterapia
specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.
[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],
psychoterapia fenomenologiczna, Daseinanaliza, psychoterapia egzystencjalna,
psychol. nurt psychoterapii łączący założenia psychoanalizy z założeniami fenomenologii (gł. E. Husserla) i egzystencjalizmu (gł. M. Heideggera, z którego filozofii pochodzi termin Dasein);
francuski filozof, pisarz, krytyk literacki i publicysta, główny przedstawiciel egzystencjalizmu.
