dźwiękową
Encyklopedia PWN
właściwość muzyki (tzn. danego utworu, przebiegu muz.) polegająca na podporządkowaniu wszystkich dźwięków jednemu dźwiękowi centralnemu, np. tonice (tonika) w systemie dur-moll, w którym t. jest też utożsamiana z oparciem utworu na danej tonacji;
transkrypcja
językozn.:
[łac. transcriptio ‘przepisywanie’],
metoda opt. zapisywania na taśmie film. dźwięku towarzyszącego filmowi
fiz. falowód dźwiękowy, będący odcinkiem rury o wzrastającym przekroju poprzecznym, który dopasowuje (transformuje) impedancję akustyczną źródła dźwięku, znajdującego się u wlotu t., do impedancji ośrodka na wyjściu t.;
dziennikarz, reżyser radiowy, teoretyk sztuki radiowej;
tyfon
urządzenie do nadawania sygnałów dźwiękowych podczas złej widoczności;
[gr.],
