tuba

tuba

[łac.],

tuba akustyczna,

fiz. falowód dźwiękowy, będący odcinkiem rury o wzrastającym przekroju poprzecznym, który dopasowuje (transformuje) impedancję akustyczną źródła dźwięku, znajdującego się u wlotu t., do impedancji ośrodka na wyjściu t.;

użycie t. polepsza sprawność promieniowania źródła i zmienia jego kierunkowość; t. charakteryzuje dolna częst. graniczna, poniżej której nie jest przez nią przenoszony dźwięk (częst. odcięcia); t. wykorzystuje się jako element konstrukcyjny źródeł dźwięku, np. w głośnikach, w zestawach elektroakustycznych (np. t. elektroakustyczny — przenośny układ złożony z mikrofonu, wzmacniacza i głośnika tubowego), w instrumentach muzycznych.