dźwiękową
Encyklopedia PWN
dziedzina badań struktury i właściwości materii obejmująca metody, w których wykorzystuje się fale akustyczne o różnych zakresach częst.: dźwiękowe, ultra- i hiperdźwiękowe (od kilku Hz do 1012 Hz);
steganografia
zespół metod służących do bezpiecznego przesyłania informacji w sposób ukrywający sam fakt ich istnienia;
[gr. steganós ‘przykryty’, graphḗ ‘pismo’],
stereofonia
elektroakustyczna technika zapisu i odtwarzania dźwięku, a także jego przekazu, pozwalająca na uzyskanie przy odsłuchiwaniu wrażenia przestrzenności brzmienia dźwięku i na odzwierciedlenie przestrzennej lokalizacji jego źródeł;
[gr.],
została wprowadzona w ostatnich latach; nowe możliwości techniczne, pozwalają na podniesienie również jakości technicznej dźwięku poprzez wprowadzenie 2 kanałów dźwiękowych (duofonia).
strefa ciszy, strefa martwa,
fiz. obszar przestrzeni, do którego nie dociera dźwięk (następuje wygaszenie pola akustycznego) rozchodzący się poza granicami tego obszaru (na odległości większe od tego obszaru);
muz. oparcie systemu dźwiękowego na obowiązującej obecnie, wzorcowej częst. dźwięku a1 = 440 Hz
