steganografia
zespół metod służących do bezpiecznego przesyłania informacji w sposób ukrywający sam fakt ich istnienia;
[gr. steganós ‘przykryty’, graphḗ ‘pismo’],
steganografia
Encyklopedia PWN
polega na ukrywaniu istotnych informacji w neutralnym tle, zwykle poprzez umieszczenie ich wewnątrz niewinnie wyglądającej wiadomości (np. ogłoszenia w gazecie). Znana i stosowana już w starożytności (2 metody ukrywania przesyłanej korespondencji można znaleźć w Dziejach Herodota); bardzo popularna XV–XVII w. (np. J. Trithemius Steganographia 1500, G. Schott Schola steganographica 1665); do niedawna w cieniu kryptografii (kryptologia). Obecnie znów popularna dzięki powszechności cyfrowych systemów kodowania i przesyłania danych; w s. cyfrowej zwykle wykorzystuje się najmniej znaczące bity plików graficznych i dźwiękowych, dokumentów HTML itp. S. służy gł. do celów wywiadowczych; ma również zastosowania cywilne, np. w ochronie praw autorskich (ukrywanie cyfrowych znaków wodnych — unikatowej kombinacji bitów dołączonych do plików, identyfikującej autora). Łączenie s. i kryptografii zwiększa bezpieczeństwo wymiany informacji: wiadomość najpierw szyfruje się, a następnie ukrywa jej istnienie metodami steganograficznymi.
