dynamicznym
Encyklopedia PWN
mat. jedno z gł. twierdzeń teorii układów dynamicznych mających miarę niezmienniczą, opisujące własność ruchu prawie każdego punktu takiego układu: trajektoria typowego punktu wraca nieskończenie wiele razy do dowolnie małego otoczenia punktu startowego.
stabilność
autom., mech. jedna z podstawowych właściwości układów dynamicznych, polegająca na tym, że układ samoistnie powraca w dowolnie dobrane otoczenie swojego stanu równowagi lub w dowolnie dobrane otoczenie ustalonych warunków pracy układu (np. drgań ustalonych), z którego, lub których, został wytrącony odpowiednio małym (w stosunku do przyjętego bliskiego otoczenia) i przemijającym zaburzeniem.
[łac.],
mat. termin występujący w różnorodnych znaczeniach w wielu dziedzinach matematyki, m.in. w równaniach różniczkowych, układach dynamicznych, procesach stochastycznych, teorii gier.
empiryczne rozkłady 1 lub 2 i więcej zmiennych, będące zestawieniami uporządkowanych liczbowych lub znakowych informacji, przedstawianymi zazwyczaj w postaci tabelarycznej.
stereochemia
dział chemii, nauka o budowie przestrzennej cząsteczek związków chemicznych i przestrzennym przebiegu reakcji chem.;
[gr.],
system
zespół wzajemnie sprzężonych elementów, spełniający określoną funkcję i traktowany jako wyodrębniony z otoczenia w określonym celu (opisowym, badawczym, do innego zastosowania — np. systemem jest proces technologiczny).
[gr.],
