stabilność

stabilność

[łac.],

autom., mech. jedna z podstawowych właściwości układów dynamicznych, polegająca na tym, że układ samoistnie powraca w dowolnie dobrane otoczenie swojego stanu równowagi lub w dowolnie dobrane otoczenie ustalonych warunków pracy układu (np. drgań ustalonych), z którego, lub których, został wytrącony odpowiednio małym (w stosunku do przyjętego bliskiego otoczenia) i przemijającym zaburzeniem.

Gdy po zniknięciu zakłócenia układ powraca do poprzedniego stanu równowagi, stabilnością nazywa się asymptotyczną; stabilność układu bada się przez analizę zachodzących w nim procesów dynamicznych lub stosując kryteria stabilności — umożliwiające stwierdzenie czy dany układ jest stabilny, czy też nie, bez konieczności rozwiązywania równań różniczkowych lub różnicowych, opisujących zachowania się układów dynamicznych (równania te są ich modelami matematycznymi).