dwuskładnikowe
Encyklopedia PWN
ferryt
składnik strukturalny wielu stopów żelaza, będący roztworem międzywęzłowym (roztwór stały) węgla w żelazie α (Fe α) i krystalizującym, tak jak Fe α, w sieci regularnej przestrzennie centrowanej (typ A2), wewnątrz której są rozmieszczone atomy węgla.
[łac. ferrum ‘żelazo’],
kwazikryształy, struktury kwazikrystaliczne,
ciała stałe o doskonałym uporządkowaniu dalekiego zasięgu, pozbawione charakterystycznej dla kryształów translacyjnej okresowości w 3 wymiarach;
rosyjski fizyk teoretyk.
likwidus
techn. na wykresie fazowym stopu linia lub powierzchnia przedstawiająca zbiór wartości temperatury początku krzepnięcia fazy ciekłej przy ochładzaniu lub końca topnienia fazy stałej — przy ogrzewaniu;
[łac.],
dwuskładnikowy roztwór stały, w którym przy określonym składzie ilościowym i poniżej pewnej temperatury krytycznej nastąpiło uporządkowanie rozmieszczenia atomów w sieci krystalicznej bez zmiany typu sieci;
stop miedzi z niklem (18–20% niklu), należący do tzw. miedzionikli dwuskładnikowych;
