dialektyczny
Encyklopedia PWN
idoneizm
filoz. termin upowszechniony przez F. Gonsetha, określający stanowisko, wg którego proces ludzkiego poznania ma charakter dialektyczny, tzn. jest uwarunkowany przez społeczno-historyczne zmienne założenia.
[łac.],
zespół środków pierwotnie głosowych, wtórnie także innych (jak pismo czy różnego rodzaju sygnalizacje), służących ludziom do porozumiewania się.
filozof, ksiądz.
szkoła teologiczna i filoz. powstała na przeł. XI i XII w., zał. przez Anzelma z Laon, ucznia Anzelma z Canterbury;
kierunek w ekonomii, stworzony przez K. Marksa w 2. połowie XIX w.
materializm
stanowisko filozoficzne będące odmianą monizmu ontologicznego, głoszące, że jedynie istniejącym, samoistnym bytem jest materia jako cielesne, przyrodnicze, czasoprzestrzenne, niezniszczalne tworzywo świata, do którego sprowadzają się lub którego są modyfikacjami, pochodnymi i od którego są zależne wszelkie przejawy rzeczywistości.
[fr. matérialisme < łac. materialis ‘dotyczący materii’],
