całkowitego
Encyklopedia PWN
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
okresowa wymiana upierzenia;
podejmowanie przez państwa jedno-, dwu- lub wielostronnych przedsięwzięć ograniczających ilość, jakość i rozmieszczenie sił zbrojnych lub zbrojeń, ich całkowitą likwidację oraz wprowadzenie ograniczeń w zakresie możliwości użycia tych sił w stosunkach między państwami;
fiz. punkt geom., względem którego moment statyczny układu punktów materialnych jest równy zeru;
zjawisko opt. w atmosferze ziemskiej, powstające wskutek załamania, rozszczepienia i całkowitego wewn. odbicia promieni świetlnych (gł. Słońca, czasem Księżyca) przez krople wody (deszczu, mgły i in.);
