bóstwo

Encyklopedia PWN

trójca bóstw Słowian połabskich czczonych w Korzenicy (Gardziec Rugijski, ob. Garz) na Rugii, gdzie istniały świątynie mieszczące drewniane posągi: Porewita (opiekuna siły życiowej) z 4 twarzami, Porenuta (bóstwo atmosferyczne) z 5 twarzami, i Rujewita (bóstwo płodności i wojenne) z 7 twarzami.

prasad

[sanskr. prasāda ‘czystość’, ‘łaska’],

w hinduizmie łaska bóstwa, mająca moc wyzwolenia człowieka od skutków czynów z poprzednich żywotów (karman, sansara);

Sangiang,

grupa bóstw u ludu Ngadża (Dajakowie południowe Borneo), potomkowie maharadży Sangianga, jednego z 3 synów mitycznej pary praludzi;

Shangdi,

najwyższe bóstwo chiń. w okresie panowania dyn. Shang (XVIII–XII w. p.n.e.);

shintō

[śinto; jap., ‘droga bóstw’, ‘droga duchów’, ‘nauka bóstw’] Wymowa

shindō,

japońska rodzima religia politeistyczna o dużym zróżnicowaniu form, kultów i praktyk, licznych, niezależnych od siebie odłamach i instytucjach, bez ujednoliconej i centralnej hierarchii kościelnej ani wspólnego kanonu świętych ksiąg, ściśle związana z lokalnymi społecznościami, skupiona na doczesności. Nie ma jednego założyciela ani proroków.

świątynia,

budynek lub określony teren (np. plac), przeznaczony i przystosowany do celów sakralnych: parafii, zboru, gminy wyznaniowej czy in. grupy rel. (asyryjsko-babiloński zigurat, buddyjska stupa, chiń. pagoda, słow. kącina, żydowska synagoga i bożnica, chrześc. kościół, cerkiew czy dom modlitwy).

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>