adekwatny
Encyklopedia PWN
polski filozof, historyk filozofii, estetyk i historyk sztuki.
psychol. metoda psychoterapeutyczna, odwołująca się do zasad behawioryzmu, a zwłaszcza do teorii uczenia się, zmierzająca poprzez stosowanie wzmocnień pozytywnych (nagród) i negatywnych (kar) do zastąpienia uprzednio wyuczonych reakcji, będących przyczyną nieprzystosowania, reakcjami adekwatnymi umożliwiającymi poprawne funkcjonowanie społeczne.
Tomasz z Akwinu, Akwinata, Doktor Anielski, święty, ur. 1224 lub 1225, Roccasecca k. Neapolu, zm. 7 III 1274, Fossanova,
teolog i filozof, twórca tomizmu.
tryb
językozn. kategoria gramatyczna ujmująca pewne informacje dotyczące stosunku mówiącego do tego, co mówi.
[niem.],
biol. proces poznawczy umożliwiający adekwatne indywidualne przystosowanie się zwierząt do zmiennych warunków środowiska;
med. objaw zaburzeń psychicznych, błędne przekonanie chorego wypowiadane z poczuciem zupełnej oczywistości i podtrzymywane przezeń mimo nieodpartych dowodów fałszywości;
