absolutyzm

Encyklopedia PWN

[łac. absolutus ‘zupełny’, ‘bezwzględny’],

system władzy w monarchiach europejskich epoki wczesnonowożytnej (XVI–XVIII w.), w których władca sprawował pełnię władzy suwerennej (suwerenność), ograniczoną jedynie zasadami prawa naturalnego oraz podstawowymi normami ustrojowymi (np. porządek sukcesji tronu).

absolutyzm

[łac. absolutus ‘zupełny’, ‘bezwzględny’],

filoz. pogląd przeciwstawny relatywizmowi,

absolutyzm oświecony,

faza absolutyzmu w Europie w 2. połowie XVIII w.;

Bodin

[bodę̣],

Bodinus, Jean Wymowa

, ur. 1530, Angers, zm. 1596, Laon,

francuski prawnik i twórca myśli politycznej doby odrodzenia, ideolog francuskiego absolutyzmu.

karbonaryzm

[wł. carbonari ‘węglarze’],

węglarstwo,

ruch skierowany przeciw absolutyzmowi, rozpowszechniony w Europie w l. poł. XIX w.;

cezaropapizm,

doktryna polityczna głosząca zwierzchność władzy państwowej nad władzą kościelną, uznająca ją za uprawnioną do ingerencji w sprawy wiary i organizacji Kościoła.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>