Q
Encyklopedia PWN
fundamentalna teoria fizyczna opisująca oddziaływanie mikroobiektów materii między sobą oraz z zewnętrznymi polami, głównie z polem elektromagnetycznym.
potęga, potęga liczby,
mat. pojęcie z zakresu algebry. Dla liczby naturalnej n — n-tą potęgą liczby a, oznaczaną an, nazywa się iloczyn n czynników, z których każdy jest równy a, czyli an = a · a ·...· a (n razy);
Qinghai, Cinghaj 
,
prow. w zachodniej części Chin;
,
log. stosunek niesymetryczny i przechodni (relacja), zachodzący między 2 zdaniami, p i q, z których pierwsze stanowi rację, a drugie — jej następstwo, przy zachowaniu następujących warunków: ilekroć racja jest prawdziwa, tylekroć prawdziwe jest następstwo;
mat. funkcje Yn(θ, φ) dwóch zmiennych kątowych θ i φ (θ, φ — współrzędne sferyczne, czyli współrzędne punktu na sferze) będące rozwiązaniami równania różniczkowego o pochodnych cząstkowych: 
, które pojawia się np. podczas całkowania we współrzędnych biegunowych równania Schrödingera, opisującego ruch elektronu w atomie wodoru;
, które pojawia się np. podczas całkowania we współrzędnych biegunowych równania Schrödingera, opisującego ruch elektronu w atomie wodoru;
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
