Polityka dochodowa
Encyklopedia PWN
ekon. jedna z podstawowych kategorii ekonomicznych, która wyłoniła się w rezultacie rozwoju społecznego podziału pracy oraz odejścia od gospodarki naturalnej i barteru.
ekon. środki wmontowane w system gospodarczy, niezależne od bieżącej polityki państwa, stabilizujące rozmiary globalnego popytu i łagodzące amplitudę wahań aktywności gospodarczej w cyklu koniunkturalnym.
Moncloa
zespół budynków rządowych w Madrycie, w tym pałac, będący siedzibą premiera.
[monklọa],
socjalizm
ideologie i ruchy społeczne powstałe w XIX w., dążące do ładu społecznego opartego na zasadach wspólnoty, równości i racjonalnego zarządzania gospodarką; w myśli marksistowskiej faza rozwoju społecznego, następująca po kapitalizmie (termin używany zamiennie z terminem „komunizm”); określenie stosowane niekiedy w charakterystyce ustroju społecznego tych krajów wysoko rozwiniętych (zwłaszcza europejskich), w których gospodarce rynkowej towarzyszy daleko posunięta redystrybucja dochodu narodowego i realizacja koncepcji państwa dobrobytu.
[łac. socialis ‘społeczny’],
