Oczko

Encyklopedia PWN

[łac.],

ażurowa materia wzorzysta, wykonywana ręcznie lub maszynowo z nici lnianych, rzadziej jedwabnych (koronki maszynowe, także koronki bawełniane), zwykle białych, w XVIII i XIX w. również czarnych.

raport

[fr.],

włók.:

sitodruk, filmdruk, drukowanie sitowe, serigrafia,

jedna z metod drukowania, w której stosuje się formę drukową najczęściej w postaci prostokątnej ramy z napiętą na niej siatką z włókien naturalnych lub syntetycznych (poliamidowych lub poliestrowych) albo z metalu, z wytworzonymi w niej elementami drukującymi (nie zakryte oczka siatki przepuszczające farbę) i niedrukującymi (zakryte oczka siatki).

sygnet

[łac.],

rzem. artyst. rodzaj pierścienia, którego oczko jest tłokiem pieczętnym;

zecerski materiał,

zestaw pojedynczych czcionek lub wierszy linotypowych oraz linii (m.z. z oczkiem), a także justunku (m.z. bez oczka, tzw. ślepy), wykonanych z metalu (najczęściej ze stopów drukarskich) w procesie odlewania, rzadziej z drewna lub tworzywa sztucznego;

antykwa

[łac. antiquus ‘dawny’],

krój pisma drukarskiego wzorowany na kształcie ręcznego pisma łac. o pionowo ukształtowanym rysunku oczka i zaokrąglonych konturach;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>