Oczko
Encyklopedia PWN
gaza
włók. cienka, ażurowa tkanina bawełniana, jedwabna lub z włókien chem., o splocie gazejskim (tkackie sploty), który zapewnia stabilizację położenia nitek;
[fr.],
jedna z technik stosowanych w mikroelektronice, gł. przy produkcji układów scalonych warstwowych (hybrydowych).
gupik, pawie oczko, Poecilia reticulata,
ryba słodkowodna z rodziny piękniczkowatych (Poecillidae);
włók. narzędzie, jedno z najwcześniej znanych, do szycia ręcznego oraz element wielu maszyn włókienniczych;
element strukturalny wykonany z materiału tkankowego (auto-, homo-, heterogenicznego) lub biomateriału (metal, ceramika, tworzywo węglowe, tworzywo sztuczne) umieszczony w organizmie w celu uzupełnienia lub zastąpienia tkanek narządu (albo jego części) lub spełniania (wspomagania) ich funkcji, także urządzenie zastępcze umieszczane wewnątrz ciała (np. serce sztuczne, defibrylator, rozrusznik serca, układ hydrauliczny z zastawką do drenowania płynu mózgowo-rdzeniowego w wodogłowiu).
środkowa część sieci rybackiej, o małych oczkach.
