serce sztuczne
 
Encyklopedia PWN
serce sztuczne,
urządzenie med. (pompa) — zewn. lub implantowane — do okresowego wspomagania lub zastępowania czynności serca, najczęściej lewej komory,
stosowane podczas leczenia ostrych stanów mięśnia serca albo oczekiwania na jego przeszczep; zasilane elektrycznie lub elektrohydraulicznie z zewn. źródła energii. Mechaniczne wspomaganie serca wykonuje się za pomocą: balonu aortalnego wprowadzanego przez tętnicę udową (jego czynność polega na okresowym rozprężaniu, powodującym podniesienie ciśnienia krwi w aorcie, sterowanym rytmem serca niewydolnego ciśnieniowo); perystatycznej pompy rolkowej lub odśrodkowej pompy rotacyjnej, wymuszających ciągły przepływ krwi; pompy membranowej, wymuszającej pulsacyjny przepływ krwi. O ile w ciągu 50 lat od pierwszej operacji na pracującym sercu (J.H. Gibbon 1953), wspomaganym pompą perystaltyczną, dokonał się duży postęp w rozwoju urządzeń do okresowego wspomagania krążenia krwi, to prace nad całkowicie sz.s. ciągle są w fazie badań. Opracowano wiele prototypów pompujących krew pulsacyjnie, podobnie jak w naturze, lub w sposób ciągły. Największe nadzieje wiąże się z w pełni implantowanym sz.s. pod nazwą Abiocor, które wszczepia się wówczas, gdy występuje ciężka niewydolność serca, ale istnieją przeciwwskazania do przeszczepu serca naturalnego. W ciągu ostatnich kilku lat podjęto próby z osiowymi pompami rotacyjnymi (turbinkami) elektr., które wymuszają ciągły przepływ krwi; implantuje się je między koniuszkiem serca a aortą; pompy te są zasilane bezkontaktowo przezskórnie za pomocą cewek indukcyjnych lub za pomocą zasilacza i sterownika umieszczonych przy pasku pacjenta. W Polsce od wielu lat, w zespole Z.E. Religi, z powodzeniem są prowadzone badania nad sz.s., w tym także nad turbinkami.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia