inżynieria biomedyczna,
dziedzina nauk techn. zajmująca się opracowywaniem środków (metod, materiałów, aparatury, programów komputerowych itp.) do wspomagania badań w naukach biol. oraz do diagnostyki, terapii i rehabilitacji med. (inżynieria medyczna);
inżynieria biomedyczna
Encyklopedia PWN
wykorzystuje zarówno metody badawcze zaczerpnięte z innych dziedzin (automatyki, chemii, fizyki, fizjologii, informatyki, mechaniki), jak i własne.
Inżynieria medyczna zajmuje się m.in. zagadnieniami bioelektr., w tym czynnymi i biernymi elektr. właściwościami tkanek i narządów (np. w elektrokardiografii, elektroencefalografii), detekcją sygnałów biol., ich przetwarzaniem, transmisją i analizą, stymulacją mięśni (w tym serca), defibrylacją elektr. serca, reografią elektroimpedancyjną, zagadnieniami biomech. układu szkieletowego ciała jako strukturą mech. podlegającą ruchowi i naprężeniom, mechaniką przepływu płynów ustrojowych (np. krwi), mechaniką oddychania, sztucznymi kończynami oraz implantami, a także analizą składników chem. tkanek i płynów ustrojowych. I.b. zaczęła się szybko rozwijać w 2. poł. XX w.
