Miotające
Encyklopedia PWN
onager
neurobalistyczna machina miotająca, wyrzucająca pociski kuliste na odległość kilkuset metrów dzięki energii nagromadzonej w skręconych strunach, które rozprężając się, poruszały drewniane ramię z pociskiem na końcu;
[gr.],
pirotechnika
dziedzina wiedzy obejmująca otrzymywanie mieszanin pirotechn., badanie ich właściwości oraz sporządzanie wyrobów pirotechn. służących do inicjowania i przenoszenia ognia oraz wywoływania efektów opt., akustycznych, cieplnych i miotających;
[gr. pyr ‘ogień’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’],
broń miotająca w postaci złożonego we dwoje rzemienia lub sznura, z którego wyrzuca się pocisk kamienne;
proch bezdymny, proch koloidalny,
miotający materiał wybuchowy, przy którego paleniu, w odróżnieniu od prochu czarnego, wydziela się minim. ilość dymu;
pot. nazwa materiału wybuchowego miotającego (np. prochu bezdymnego, prochu czarnego).
