Miotające

Encyklopedia PWN

rodzaj broni wschodniej służący do miotania lub do walki wręcz, używany też do polowania;

rodzaj machiny miotającej, → arkabalista.

wojsk. karabin wyposażony w mocowaną do wylotu lufy nadkalibrową, stożkowo-cylindryczną nasadkę;

[wł. < łac.],

techn., wojsk. pocisk wypełniony ładunkiem bojowym, służący do zwalczania celów znajdujących się w niewielkiej odległości (zwykle do ok. 50 m);

[ang. < fr.],

miotana broń łowiecka w postaci grotu z zadziorami;

[łac. < gr.],

hist. w staroż. Grecji machina miotająca, używana do niszczenia umocnień i wojsk nieprzyjaciela;

Materiały dodatkowe