Miotające
Encyklopedia PWN
kusza
ręczna broń miotająca;
[czes.? < fr.],
wojsk. część naboju służąca do umieszczenia w niej ładunku prochowego — miotającego, zapłonnika (spłonki), do zamocowania pocisku (w nabojach zespolonych) i uszczelnienia komory nabojowej podczas wystrzału oraz do zabezpieczenia ładunku przed wpływami atmosferycznymi i uszkodzeniami mechanicznymi;
formierka zagęszczająca masę formierską przez silne miotanie (narzucanie) małych jej porcji.
łatwo palna mieszanina (m.in. siarki, węgla saletry, oleju) używana w średniowieczu do celów wojennych;