pirotechnika

pirotechnika

[gr. pyr ‘ogień’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’],

dziedzina wiedzy obejmująca otrzymywanie mieszanin pirotechn., badanie ich właściwości oraz sporządzanie wyrobów pirotechn. służących do inicjowania i przenoszenia ognia oraz wywoływania efektów opt., akustycznych, cieplnych i miotających;

w p. wykorzystuje się energię uzyskaną ze spalania mieszaniny pirotechnicznej, powstającą w egzotermicznej reakcji składnika palnego (magnez, aluminium, węgiel, substancje org.) i utleniacza (stosuje się m.in. azotany, chlorany, nadtlenki); składnikami mieszanin pirotechn. są również lepiszcza, flegmatyzatory, barwniki org. i in.; wyroby pirotechn. są wykorzystywane w technice wojsk. (amunicja zapalająca, oświetlająca, dymna, sygnałowa oraz spłonki, zapłonniki i opóźniacze) oraz cywilnej (sztuczne ognie).