Miotające
Encyklopedia PWN
uzbrojenie artylerii przedogniowej, używane od IV w. p.n.e. do XIV w. n.e.;
materiały wybuchowe służące do nadania dużej prędkości pociskom (prochy) lub rakietom (rakietowe materiały pędne);
broń przeznaczona do miotania różnego rodzaju pocisków;
rodzaj broni miotającej, która do napędu pocisków wykorzystuje energię gazów powstających podczas spalania ładunku miotającego (napędowego);
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.
