-u
Encyklopedia PWN
gębowa jama, jama ustna,
pierwszy rozszerzony odcinek przewodu pokarmowego kręgowców (wyposażony w np. zęby, gruczoły) i niektórych bezkręgowców — przechodzący w gardziel (np. u przywr, nicieni, dżdżownic, bezczaszkowców).
dźwięki wydawane przez zwierzęta, będące w większości wytworem aparatu głosowego (wokalizacja) ;
struktura tektoniczna powstała wskutek przerwania i przemieszczenia się względem siebie dwóch części ośrodka skalnego wzdłuż oddzielającej je powierzchni uskokowej (lub szeregu takich powierzchni tworzących strefę uskokową);
zbiorowości zwierzęce złożone z rodziców (lub jednego z nich), dzieci, starszego rodzeństwa, czasem także z osobników dalszego pokrewieństwa (np. tzw. ciotki), które łączy szczególna więź;
anat. u kręgowców odcinek przewodu pokarmowego łączący jamę gębową z przełykiem (pot. zw. gardłem), u bezkręgowców — przedni, silnie umięśniony odcinek jelita;
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
