napięcie elektryczne
 
Encyklopedia PWN
napięcie elektryczne, U,
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
W polu elektrycznym zachowawczym praca nie zależy od drogi, zatem napięcie elektryczne jest równe różnicy potencjałów w tych 2 punktach pola: UAB = VA − VB. Jeśli napięcie elektryczne zmienia się okresowo, to jego wartość średnia w ciągu okresu T równa się Uśr = , wartość skuteczna zaś Usk = . W przypadku napięcia elektrycznego zmiennego sinusoidalnie, którego wartość chwilową wyraża wzór U(t) = Um sin(ω t + δ), gdzie Um — amplituda, ω = 2π/T — częstotliwość kątowa (pulsacja), δ — faza początkowa, wartość skuteczna Usk = Um/ ≈ 0,707 Um, a Uśr = 0; dla napięcia elektrycznego sinusoidalnie zmiennego często określa się wartość średnią w odniesieniu do połowy okresu, wówczas Uśr =  = 0,637 Um. Do pomiaru napięcia elektrycznego stosuje się woltomierze, a jednostką w układzie SI jest wolt (V). W Europie skuteczne napięcie elektryczne w domowej sieci elektrycznej wynosi nominalnie 230 V.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia