orbitali molekularnych metoda

orbitali molekularnych metoda, metoda MO,

w mechanice kwantowej metoda, oprac. przez R.S. Mullikena, przybliżonego rozwiązywania równania Schrödingera dla elektronów w cząsteczkach, polegająca na przypisaniu każdemu elektronowi osobnej funkcji falowej zależnej od współrzędnych tego elektronu.

Funkcje falowe opisujące pojedyncze elektrony w cząsteczkach, zw. orbitalami molekularnymi (orbital), są znajdowane metodą Hartree’go-Focka; poszukuje się ich najczęściej w postaci kombinacji liniowej pewnego skończonego zbioru funkcji, zw. funkcjami bazy. Funkcjami bazy mogą być np. obitale atomowe opisujące elektrony w poszczególnych atomach w cząsteczce, co prowadzi do metody kombinacji liniowej orbitali atomowych LCAO MO (ang. Linear Combination of Atomic Orbitals MO), będącej podstawą wielu półempirycznych metod chemii kwantowej. Opis struktury elektronowej za pomocą m.o.m. prowadzi do ważnych wniosków jakościowych dotyczących natury wiązania chem. i pozwala obliczyć z dość dobrą dokładnością niektóre wielkości charakteryzujące cząsteczkę, np. długość wiązania i rozkład gęstości elektronowej (dokładność obliczenia energii wiązania cząsteczek w ramach tej teorii jest zwykle niewystarczająca).