przybliżenie jednoelektronowe
 
Encyklopedia PWN
przybliżenie jednoelektronowe,
metoda przybliżonego opisu atomów i cząsteczek wieloelektronowych opierająca się na założeniu, że każdy elektron porusza się w polu elektrostatycznym wytwarzanym przez dodatni ładunek jądra atomu lub jąder w cząsteczce i chmurę ujemnego ładunku pochodzącego od uśrednionego rozkładu pozostałych elektronów;
w przybliżeniu jednoelektronowym stan każdego elektronu w rozpatrywanym układzie wieloelektronowym jest opisywany osobną funkcją falową, zw. spinorbitalem, zależną od współrz. przestrzennych i spinowych tego elektronu; w stosowanej ob. metodzie Hartree’ego–Focka funkcję falową układu wieloelektronowego przyjmuje się w postaci wyznacznika (tzw. wyznacznika Slatera) zbud. ze spinorbitali; ze względu na własności wyznaczników funkcja falowa w tej postaci ma poprawną symetrię (zmienia znak) przy zamianie 2 dowolnych elektronów i spełnia automatycznie zakaz Pauliego.
Przybliżenie jednoelektronowe leży u podstaw powłokowego modelu atomu oraz opartych na tym modelu metod wyjaśniania różnych własności atomów, a także metody orbitali molekularnych pozwalającej wyjaśnić naturę wiązania chem. i wiele właściwości cząsteczek. W rzeczywistości stan każdego elektronu zależy od aktualnego, a nie od uśrednionego położenia wszystkich pozostałych elektronów; ruchy elektronów są skorelowane z powodu ich wzajemnego kulombowskiego odpychania się — ta korelacja elektronów jest uwzględniona w metodach opartych na przybliżeniu jednoelektronowym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia