nadciśnienie tętnicze,
podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi powyżej granic normy stosownej dla wieku;
nadciśnienie tętnicze
Encyklopedia PWN
jest najczęstszym schorzeniem przewlekłym w krajach rozwiniętych; nadciśnienie tętnicze stwierdza się, gdy w kilkakrotnych pomiarach ciśnienie tętnicze przekracza wartości ciśnienia skurczowego 140 mm Hg i/lub ciśnienia rozkurczowego 90 mm Hg; występuje jako objaw wtórny w przebiegu chorób: nerek, tkanki łącznej, zwężenia tętnicy nerkowej lub cieśni aorty, chorób gruczołów dokrewnych, zatrucia ciążowego, porfirii, chorób układu nerwowego; 95% wszystkich przypadków nadciśnienia tętniczego stanowi nadciśnienie samoistne o nieustalonej etiologii; ma charakter postępujący, ujawnia się zwykle między 30. a 50. rokiem życia; we wczesnym okresie chorzy mogą nie odczuwać żadnych dolegliwości lub mało charakterystyczne, takie jak: bóle i zawroty głowy, wzmożona pobudliwość nerwowa, bezsenność, kołatanie serca; do znanych czynników rozwoju samoistnego nadciśnienia tętniczego zalicza się: uwarunkowania dziedziczne, duże spożycie soli, niską podaż potasu, otyłość, nadużywanie alkoholu, brak aktywności fiz., stres; leczenie przyczynowe lub objawowe.
