• religiozn. zespół wierzeń związanych z kultem fetyszów;
  • mit. rzym. bogini wiosennej roślinności w okresie kwitnienia;
  • Florian, Florian z Lauriacum, święty, data ur. nieznana, zm. 4 V 304, Lauriacum (ob. Lorch, pn. Austria),
    męczennik; wg tradycji rzym. oficer w pogranicznej prow. Noricum;
  • żydowski odłam rel., utw. 1755 na Podolu przez J. Franka podającego się za mesjasza;
  • Gaja, Ge
    [gr., ‘ziemia’],
    mit. gr. bogini uosabiająca Ziemię;
  • Galatea, Galáteia
    [gr., ‘mleczna’ < gála ‘mleko’],
    mit. gr. według Metamorfoz Owidiusza córka Nereusa i morskiej boginki Doris;
  • Ganimedes, gr. Ganymḗdēs,
    mit. gr. najpiękniejszy królewicz tebański, syn Trosa;
  • jedna z ksiąg bibl. Pięcioksięgu, Księga Rodzaju.
  • geniusz, łac. genius,
    mit. rzym.:
  • terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii na południowym krańcu Płw. Iberyjskiego, przy wyjściu z M. Śródziemnego do Cieśn. Gibraltarskiej;
  • postać biblijna z 1 Księgi Samuela;
  • w. w woj. opolskim, w pow. strzeleckim (gmina Leśnica), na stoku garbu Chełm;
  • autonomiczna część Danii, wyspa na Oceanie Atlantyckim i Oceanie Arktycznym u wybrzeży Ameryki Północnej;
  • gryf, gr. grýps, łac. gryphus,
    mit. gr. fantastyczny stwór, skrzydlaty lew o głowie i szponach orła;
  • terytorium zamorskie Stanów Zjednoczonych, wyspa w zachodniej części Oceanu Spokojnego, największa w archipelagu Mariany;
  • guru
    [sanskr., ‘ciężki’, ‘czcigodny’],
    w Indiach mistrz, duchowy przewodnik, nauczyciel, charyzmatyczny przywódca.
  • departament zamorski Francji w Ameryce Środkowej, na wyspach w Małych Antylach (archipelag W. Nawietrznych), oddziela M. Karaibskie od O. Atlantyckiego;
  • haram, ḥarām
    [arab., ‘zakazany’, ‘święty’],
    w prawie muzułmańskim jedna z pięciu kategorii czynów;
  • haram
    [arab.],
    sala modlitw w meczecie.
  • Harmonia
    [gr., ‘strojna’],
    mit. gr. uosobienie ładu i zgodności;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia