- ostatni reformator dźinizmu, → Wardhamana Mahawira.
- mit. babil.-asyr. → Enki.
- mit. gr. nimfa gór, uosobienie echa;
- pątniczka z południowej Galii lub Hiszpanii;
- mit. rzym. bogini lub nimfa, jedna z kamen, których siedzibą były gaj i źródło u stóp wzgórza Celius, w pobliżu Porta Capena w Rzymie;
-
egzarchareligiozn. IV–VI w. biskup metropolita wielkich części państwa (eparchii) w Kościołach wschodnich;[gr.],
-
eklezjarel. określenie Kościoła[gr.],
-
Elektra, Ēléktra,mit. gr. córka Agamemnona i Klitajmestry, siostra Ifigenii i Orestesa;
-
Elizeusz, żył w 2. poł. IX w. p.n.e.,prorok Boga Jahwe działający w Izraelu (Państwie Północnym);
-
Elżbieta, święta,wg Ewangelii Łukasza matka Jana Chrzciciela, która urodziła syna mimo podeszłego wieku i uprzedniej bezpłodności;
-
Emaus, Emmaus,staroż. osada w Palestynie, ok. 12 km od Jerozolimy;
-
eparchiaw Kościołach wschodnich terytorium podległe początkowo metropolicie, później biskupowi (diecezja Kościoła prawosławnego).[gr.],
-
Eros, Érōs, rzym. Amor,mit. gr. bóg miłości i pożądania seksualnego, utożsamiany z rzymskim Amorem (Kupido).
-
Europa, Eurṓpē,mit. gr. córka fenickiego króla Agenora;
- jedna z ksiąg bibl. Pięcioksięgu, → Księga Wyjścia.
- mitol. gr. syn Heliosa, boga Słońca, i Okeanidy Klimeny;
- bóg-stwórca w religii ludu Bambara z Mali;
- córka Mahometa i Chadidży, żona kalifa Alego Ibn Abi Taliba, matka imamów szyickich Al-Hasana i Al-Husajna;
- m. w środkowej Portugalii (region Centrum), na południowy wschód od m. Leiria.
-
Feniks, gr. Phoíniks, łac. Phoenix,mit. gr. mityczny święty ptak żyjący w Arabii;
